Medicinaal Cannabis Programma Nederland faalt en laat patiënten in de steek
Als je kijkt hoe Nederland ooit voorop liep met het cannabisbeleid, lopen we nu wereldwijd achter, ook op medicinaal gebied.
Onze overheid heeft vanaf 2003 een programma voor medicinale cannabis wat voorgesteld is door Els Borst. Echter van wat zij in petto had, heeft zich niet zo ontwikkeld. Momenteel vindt er meer export plaats, als uitgifte in eigen land, waardoor er soms tekort aan voorraad is voor Nederlandse patiënten, die er wel baat bij hebben.
Zo zijn er geen onderzoeken gedaan vanaf moment dat het begon. Er zijn nog steeds maar 5 soorten beschikbaar in de apotheek in de vorm flos of granulaat en men kan cannabisolie als toedieningsvorm kiezen met een laag THC percentage en weer van diezelfde 5 soorten, voor hogere THC percentages kan je er maar bij een terecht en betaal je de hoofdprijs.
De effectiviteit van de 5 beschikbare soorten is in die 17 jaar ook niet veel onderzoek naar gedaan. Alleen door Bedrocan zelf, de slager die zijn eigen waar keurt.
Het duurt nog jaren voor er nieuwe variëteiten bijkomen.
Voor vele patiënten zijn de beschikbare variëteiten niet effectief genoeg, zoals blijkt uit onze eerdere enquete
Het wordt niet vergoed door de zorgverzekering, wat voorheen wel gebeurde. Dit alles terwijl de bewijzen zich ondertussen opstapelen dat het wel degelijk werkt. In landen zoals Duitsland wordt het vergoed, op Sicilië wordt het een half jaar gratis verstrekt, in Frankrijk gaat men een experiment doen in 2021 met gratis distributie aan 3000 patiënten en in Thailand hebben ze een kliniek geopend waar de eerste twee weken gratis behandeling plaats vindt.
Dit alles zorgt ervoor dat er ook patiënten afhankelijk zijn van de coffeeshop, eigen kweek of het illegale circuit.
De coffeeshop kan niet altijd een zuiver product garanderen en is niet te betalen als je veel nodig hebt als patiënt, wat dan al snel leidt tot eigen kweek uit noodzaak en zelfvoorziening.
Er worden steeds meer invallen gepleegd bij patiënten en dat veroorzaakt de nodige onrust, wat een grote impact heeft op hun gemoedstoestand. Zo zorgen burgemeesters zelfs bij patiënten voor pandsluitingen.
Het amendement van Liesbeth van Tongeren omtrent de thuiskweek staat ergens diep in de vriezer geparkeerd en wordt verzwegen.
In Tilburg is het sinds 2016 mogelijk om 5 planten per huishouden voor eigen medicinaal gebruik te kweken onder strikte voorwaarden, tot nog toe hebben niet veel gemeenten hier vervolg aan gegeven.
Dit terwijl onderstaande speelt in de rest van de wereld:
- Het hooggerechtshof in Italië beslist dat kleinschalige thuiskweek geen misdaad is.
- In Luxemburg willen ze cannabis als eerste land van Europa geheel legaliseren.
- In Thailand mogen patiënten cannabis kweken voor eigen gebruik
- Het bezitten en het kweken van cannabis voor persoonlijk gebruik zal legaal worden in de hoofdstad van Australië.
- Malta legaliseert als eerste in Europa de thuisteelt van cannabis (4 planten) voor persoonlijk gebruik
Malta: Het land legaliseert als eerste in Europa de thuisteelt van cannabis voor persoonlijk gebruik
Zo hebben we eind vorig jaar 2019 een open brief gestuurd aan minister Bruno Bruins omtrent de thuiskweek en je leest hier zijn antwoord, wat een standaard antwoord is.
Hoe lang gaat het nog duren voor ze begrijpen dat we ziek zijn en niet crimineel?
Sta thuiskweek toe!
Wij staan voor het recht op zelfbeschikking, dus in ons geval dat we als patiënten het recht hebben om ons eigen medicijn te kweken – oogsten – drogen – bewaren – vervoeren – verwerken en te gebruiken.
Stichting PGMCG
