Medicinaal Cannabis Gebruiker uit huis gezet in Mierlo
Het is spijtig om te lezen in het Eindhovens Dagblad, dat er weer een patiënt de dupe is van het damocles beleid. Het is van de zotte dat mensen uit huis gezet worden voor het bezit van hun medicijn, wat voor hun kwaliteit van leven verbetert. Sinds begin juli is de patiënt uit huis gezet en nu wil de woningbouw een procedure opstarten om hem definitief uit huis te zetten. Hij woont momenteel in een tent op de camping, het gaat hier om een patiënt, geen crimineel
Lees hieronder het artikel:
Zwabberend drugsbeleid: Damocles-ontheemde wet wordt rigide toegepast
De auteur van dit artikel is Mirjam Langenhuijsen uit Veldhoven. Zij is schrijfster van Het boek van het hart.
Wie een paar hennepplantjes kweekt voor medicinaal gebruik is al gauw een drugscrimineel.
De gemeente Geldrop-Mierlo kent sinds kort een Damocles-ontheemde. Een gevolg van de Opiumwet die in Nederland rigide wordt toegepast: bij een bepaalde aangetroffen hoeveelheid (meer dan 5 gram) wordt handel en verkoop ‘aangenomen’. Op basis van deze ene zin in de wet is drie maanden huissluiting opgelegd door de burgemeester.
E. kweekte voor medisch eigen gebruik, zonder stroom af te tappen, met zorg, op 0,5 vierkante meter.
Hij wordt bestempeld als drugscrimineel. Zijn fijne thuis is ineens een drugspand.
En wat hij ook aandraagt, het levert geen andere kijk op de zaak op.
Er is te weinig kennis en inzicht bij politiek, justitie, gemeenten, rechters, artsen en burgers in het algemeen van kweek en gebruik van cannabis als medicatie. Dat moet veranderen.
Baat
Steeds meer mensen met verschillende klachten hebben baat bij stoffen uit de cannabisplant. Er is een overheidsleverancier (BMC) voor cannabis op recept. Als medicatie, voor lage inkomens, onbetaalbaar.
Daarom kweken mensen zelf op bescheiden schaal. Goedkoop, je weet wat erin zit en je blijft uit de criminele sfeer. Door het zwabberende drugsbeleid zijn mensen onvoldoende op de hoogte van wat wel en niet mag. Voor de duidelijkheid: er mag niks! Als je minder dan vijf planten hebt, volgt (meestal) geen strafvervolging. Als je oogst van vijf planten in huis hebt, ben je ernstig in overtreding en wordt drugshandel ‘aangenomen’.
Dit leidt tot fantoomprocessen in het bestuursrecht: jouw veilige thuis, ineens een drugspand, moet worden gesloten. Het moet uit het criminele circuit gehaald worden. De openbare orde moet hersteld worden. Mevrouw Schmalschläger, de waarnemend burgemeester van Geldrop-Mierlo, kon er niks anders op zeggen, dan dat zij nu eenmaal een dienaar is van de wet.
Dat de kweek en de aangetroffen hoeveelheid niet wordt bekeken in het licht van zijn medische gebruik en zijn medische geschiedenis, kan E. niet verwerken. Cannabis houdt de symptomen van E. beheersbaar. Het houdt hem rustig en helpt hem zijn leven te leven zonder de ernstige bijwerkingen van reguliere medicatie. Wat hij ook inbracht, het woog allemaal niet op tegen de vermeende drugshandel. Zijn strafzaak werd helaas geseponeerd.
Onschuld bewijzen
In het bestuursrecht wordt handel en verkoop ‘aangenomen’ zonder dat er bewijzen voor zijn geleverd. Jij moet je onschuld bewijzen, een haast ondoenlijke zaak als er geen handel en verkoop is geweest. Vele andere patiënten zitten in angst, dat ze bij het aantreffen van hun oogst uit huis worden geknikkerd.
Ik waardeer de bestrijding van drugscriminaliteit, maar er moet wel onderscheid gemaakt worden. Patiënten worden door de wet gecriminaliseerd en hun leven wordt geruïneerd, terwijl de echte boeven, met kofferbakken vol, lachend vertrekken naar hun volgende locatie. Voor hen is het sluiten van een huis een bedrijfsrisico.
De burgemeester van Tilburg is koploper in de bestrijding van drugscriminaliteit, maar heeft wel in zijn beleid ruimte gemaakt voor patiënten die cannabis gebruiken om medische redenen. Hij zorgde voor een convenant tussen gemeente, politie, justitie, woningcorporaties en PGMCG, met strenge voorwaarden en controles om de schrijnende werking van de Damocleswet te voorkomen.
Effecten
Er wordt lichtzinnig gedacht over wat de emotionele, psychische en financiële effecten zijn van huissluiting. Je wordt in je buurt gebrandmerkt, je huisbaas wil van je af, en dan sta je echt met lege handen. ‘Mijn leven wordt kapotgemaakt’, zei E. tegen de burgemeester.
Wij konden geen kamer voor hem vinden. Van de hartverwarmende belofte van de burgemeester er alles aan te doen om te voorkomen dat E. op straat zou komen te staan, is niets terecht gekomen. Men heeft een aanvraag voor opvang niet afgewacht. De nachtopvang is meestentijds vol. Wij zitten nu met de gevolgen.
Zijn psychische problematiek is verergerd, met suïcidale momenten tot gevolg.
Zou jij het nog zien zitten? Waar zijn we in dit beschaafde land in hemelsnaam mee bezig?
Velen in ‘het systeem’ moeten zich eens achter de oren krabben, hun hart raadplegen en actie ondernemen.
